Nowoczesne państwa demokratyczne dzielą się na kilka obszarów aktywności społeczno-gospodarczej. Pierwszym sektorem jest administracja publiczna, którą często nazywamy sektorem państwowym. Drugi sektor to wszystkie instytucje biznesowe nastawione na zysk (jest to obszar prywatny, należący do przedsiębiorców). Trzeci sektor natomiast to zbiór organizacji i stowarzyszeń, które działają na zasadzie wolontariatu, czyli działają na rzecz społeczeństwa i nie mają na celu generowania zysku.

Czym dokładnie jest trzeci sektor?

Trzeci sektor to nazwa stosowana do określenia organizacji, które nie wchodzą w skład struktury państwa – dlatego są pozarządowe – oraz nie są nastawione na generowanie zysków – dlatego mówimy o nich NGO, z ang. non-governmental organisation. Trzeci sektor nazywamy także sektorem obywatelskim i społecznym, ponieważ jest to działalność pożytku publicznego. Działania NGO obejmują na przykład: edukację, wychowanie, opiekę społeczną, opiekę zdrowotną, działalność sportową, rekreację, działalność artystyczną, badania naukowe, ekologię, obronę cywilną, ochronę konsumentów, prawa człowieka i wiele, wiele innych.

Organizacje należące do trzeciego sektora

NGO mogą przyjmować różne formy, w zależności od obszarów realizowanych przez nie działań. W Polsce są to na przykład:

• fundacje,
• stowarzyszenia (takie jak choćby nasz LEVEL UP), 
• organizacje takie jak Polski Czerwony Krzyż,
• koła łowieckie,
• komitety społeczne,
• związki zawodowe,
• izby gospodarcze, izby rzemieślnicze,
• spółdzielnie socjalne.

Organizacji trzeciego sektora jest bardzo wiele, różnią się w zależności od celu działania, sposobu powstania, czy sposobowi zarządzania, łączy je jednak to, że są to organizacje użyteczności publicznej, działające na rzecz społeczeństwa.

Co jest ważne w organizacjach trzeciego sektora

Według włoskiego socjologa Pierpaolo Donatiego, żeby mówić o jakiejś organizacji jako o organizacji należącej do trzeciego sektora nie wystarczy tylko jej charakter non-profit, ważne są także takie cechy jak: solidarność, wzajemność i relacyjność. To co odróżnia trzeci sektor od dwóch pozostałych to motywacje i zasady działania. Ważne jest więc, żeby NGO była efektem działań członków jakiejś społeczności, którzy połączeni relacjami międzyludzkimi starają się rozwiązać problemy tejże społeczności, bez nastawienia na własne zyski (dlatego w ramach takiej organizacji często mówimy o wolontariacie).

Pierwszy sektor (państwowy) działa z uwagi na wymogi prawa, drugi sektor (rynek) z uwagi na interes prywatny (z ang. self-interest), bazując na zysku, trzeci sektor natomiast skupia się na zasadzie solidarności (dlatego często mówimy o nim jako o organizacjach solidarności społecznej).

Trzeci sektor i NGO

W skrócie trzeci sektor to ogół organizacji pozarządowych – będący częścią aktywności społeczno-gospodarczej nowoczesnych państw demokratycznych – działających na rzecz pożytku publicznego i nienastawionych na zyski. W skład trzeciego sektora wchodzą NGO, czyli z ang. non-governmental organisation (organizacje pozarządowe), często działające na zasadzie wolontariatu i zrzeszające ludzi posiadających te same motywacje i nastawionych na wspólny cel, tak jak nasze stowarzyszenie LEVEL UP.

Post w ramach projektu “Co słychać w trzecim sektorze“ finansowanego z programu Erasmus+ ze środków Unii Europejskiej

‌